Godišnjica smrti Zaima Muzaferije, velikana bh. glumišta
Na današnji dan 5. novembra 2003. godine preminuo je Zaim Muzaferija, veliki filmski, televizijski i teatarski glumac. Zaim Muzaferija rođen je u Visokom 9. marta 1923. godine. Glumom se prvo bavio amaterski, a njegov profesionalni debi bio je u filmu Uzavreli grad (1961) Veljka Bulajića i već sa prvim filmom osvaja specijalnu nagradu na festivalu u Puli i afirmira se kao epizodista diskretnoga, ali sugestivnog gesta.
Ostvario je više od stotinu uloga na filmu, televiziji i u teatru. Igrao je uglavnom rustične likove plemenite naravi. Na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu nagrađen je za uloge u filmovima Praznik (1967) Đorđa Kadijevića i Mali vojnici(1968) Bate Čengića. Posebno značajnu ulogu ostvario je u TV-drami Jagoš i Uglješa Bate Čangića, a najdraže su mu uloge bile u filmovima Žena s krajolikom Ivice Matića i Ovo malo duše Ademira Kenovića. Za ulogu podvornika u filmu Stanica običnih vozova Nenada Dizdarevića dobio je Zlatnu arenu na Pulskom festivalu (1990).
Ostale važnije uloge ostvario je u filmovima Kaja, ubit ću te! Vatroslava Mimice, Diverzanti Hajrudina Krvavca, Ram za sliku moje drage Mirze Idrizovića, Gravitacija B. Ivande, Lisice Krste Papića, Slike iz života udarnika Bate Čengića, Doktor Mladen Midhata Mutapčića, Hajka Živojina Pavlovića, Gazija Nenada Dizdarevića, Smrt gospodina Goluže Živka Nikolića, 13. juli Radomira Šaranovića i Emira Kustirice Miris dunja Mirze Idrizovića, Pismo-glava, Gluvi barut Bate Čengića, Nevjeste dolaze, Bife Titanik, Otac na službenom putu Emira Kusturice, Prokleta je Amerika (1992) omnibus u režiji Aleša Kurta, Slobodana Skerlića i Marka Marinkovića. Glavne uloge ostvario je u filmovima Kaja, ubit ću te, Jagoš i Uglješa te u filmu Lordana Zafranovića Radnici i gosti.
Posebno zanimljive glumačke kreacije ostvario je u pozorišnim predstavama na profesionalnim scenama širom Bosne i Hercegovine, kao što su one u tri Hasanaginice Alije Isakovića, Mustafe Nadarevića i Nijaza Alispahića, zatim u Derviš i smrt Meše Selimovića – Nijaza Alispahića te u Hamdibegu Harisa Silajdžića i Šehidu Zilhada Ključanina. Od 1995. godine Zaim Muzaferija se ponovo vraća amaterizmu i nastupa u TV-filmu Bajram, a ubrzo zatim i u pozorišnoj predstavi 1001 bošnjački dan svoga sina Jesenka Muzaferije, čime ujedno i obilježava 60 godina umjetničkog rada. Definirajući to u svom posljednjem intervjuu, koji je dao za list Oslobođenje, jednom jedinom rečenicom: “Moj krug se zatvara”.
Osim glumom, Muzaferija se bavio i pisanjem poezije. Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu pisao je dnevnik i poeme o ratu koje je recitirao širom svijeta, u Londonu, Milanu, Amsterdamu, Nurnbergu te istovremeno pomagao na razne načine borcima ARBiH u i oko Visokog. U Visokom se od 2003. godine redovno održava manifestacija “Dani Zaima Muzaferije” gdje se održavaju promocije kataloga, razne izložbe, pozorišne predstave, kao i okrugli stolovi te premijere najnovijih filmskih uradaka u Visokom.
