Na današnji dan rođen je akvarelist Ismet Rizvić
Na današnji dan 6. februara 1933. godine u Mostaru rođen je bošnjački i bosanskohercegovački slikar Ismet Rizvić. Životni i radni vijek proveo je u Sarajevu. Svoje prve akvarele je izlagao krajem pedesetih godina na kolektivnim izložbama Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine, iako nije bio članom ove asocijacije. Učešće na ovim izložbama, koje su se održavale u Sarajevu, Zenici, Doboju, Bijeljini, Beogradu, potrajalo je i poslije 1961, kada je Ismet Rizvić započeo studij na Višoj pedagoškoj školi u Sarajevu, na Odsjeku za likovno obrazovanje i odgoj. Za studije na kojima se obrazuju nastavnici likovnog odgoja umjetnik se odlučio s malim zakašnjenjem jer se ranije bio odlučio za poziv komercijaliste. Zato je bio završio Trgovačku akademiju u Sarajevu i brzo se afirmisao u toj oblasti. Ali dok je rukovodio trgovačkim poslovima u nekim firmama, imao je potrebu i da crta, slika, pravi karikature, koje objavljuje u dnevnoj i periodičnoj štampi. Ovu sklonost Rizvić je stekao u porodici. Njegov otac, Husein efendija Rizvić, bio je vjeroučitelj u osnovnoj i trgovačkoj školi u Mostaru. Govorio je turski i arapski i bio je poznati kaligraf.
Na Višu pedagošku školu Ismet se upisao ujesen 1961. To su bile godine kada je Hakija Kulenović, akademski slikar i šef Odsjeka za likovno obrazovanje i odgoj, već bio uveo nove metode u nastavi likovnog odgoja po uzoru na francusku školu u Sevreu. Ismet je u tom dijelu programa studija našao i osjetio svoje mogućnosti. Brzo se istakao među studentima, upravo na zadacima koje su oni realizirali tehnikom akvarela (mrtva priroda, figura, portret, slobodna kompozicija) pa se uspjelim radovima nametnuo profesoru Kulenoviću kao perspektivan umjetnik i saradnik u nastavi. Kao stipendista boravio je u Londonu 1966. godine, gdje je proučavao engleske akvareliste.
Bio je član Udruženja likovnih umjetnika BiH od 1963. godine. Tokom trideset i pet godina umjetničkog rada učestvovao je u velikom broju kolektivnih izložbi, a priredio je i deset samostalnih. Osim u našoj zemlji, veliki broj Rizvićevih slika nalazi se u privatnim zbirkama širom svijeta. Umro je 9. decembra 1992. godine u Sarajevu. Dvanaest godina kasnije, tačnije 2004. godine, objavljena je monografija slikara Ismeta Rizvića, u kojoj je na 384 stranice utisnuto 237 reprodukcija njegovih radova i ko zna koliko ljubavi umjetnikove.
Supruga Ismeta Rizvića, gospođa Mubera Rizvić, nadahnuta time kako su Rizvićevi akvareli živjeli u prostoru koji ih je oplemenio i kojeg su oni oplemenili za vrijeme retrospektivne izložbe 2004. godine, te kao gest iskrenog prijateljstva i poštovanja prema Adil-begu Zulfikarpašiću i Bošnjačkom institutu, odlučila je kolekciju od 47 akvarela i 3 pastela, kao dio ukupne likovne zaostavštine svoga rano preminulog supruga, pokloniti Bošnjačkom institutu. Ovom gestom gospođa Rizvić je doprinijela da se značajno obogati zbirka umjetničkih djela ove kulturne ustanove, te da slike Ismeta Rizvića budu dio stalne postavke dostupne bh. javnosti.
Postoje likovni umjetnici koji svoj stvaralački identitet traže, pa i nalaze, u različitim materijalima, pa se okušavaju u crtežu, ulju, grafici, drvetu, bronzi i slično. Sa toga stanovišta za Ismeta Rizvića moglo bi se reći da je bio sretan čovjek, jer on nije mijenjao ni materijale ni tehnike, posvetivši se samo jednoj strasti – akvarelu, istina ponekad i pastelu. Akvarel je, dakle, bio alfa i omega Rizvićevog stvaralačkog rada i propitivanja. On je bio uglavnom jedini “uski” prostor njegovih umjetničkih traganja, što mu je omogućilo da otkriva sve nove i nove mogućnosti akvarelskog iskaza i govora. Akvarel je bio, dakle, kao neki Ismetov horoskopski znak, kao njegova sudbina. On je bio staza njegovih stvaralačkih kriza, ali i novih uzleta. Bio je i njegov predah, zastoj, ali i horizont novih zanosa i iskoraka.
Prodirući sve više i sve dublje u tajne akvarelske tehnike, Ismet Rizvić je bogatio procese svojih eksperimenata i istraživanja u domenu slikanja čiju supstancijalnu bit čine pigment i voda, a njihovi međusobni odnosi daju slikaru-akvarelisti da na ovlaženom papiru stvara svoja djela tehnikom nesagledivih mogućnosti i izazova. Na tom svom izboru Ismet Rizvić je gradio evolutivnu putanju svojih stvaralačkih okušavanja, koja su uvijek značila promjenljivost suodnosa između predmetnosti (realni motiv) i akvarela kao materijalne supstance umjetničkog čina. Na toj dihotomiji likovnog jezika nastao je bogati opus Rizvićevih akvarelskih razmišljanja o svijetu vizuelnog, o početku i kraju predmetnosti, o umjetničkoj slobodi i izazovima traganja za novim, za svježijim iskoracima.
Početak Rizvićevog bavljenja akvarelom bio je u punom respektu prema svijetu realnog. Akvarelska supstanca bila je u funkciji predstavljanja arhitektonske baštine stare Bosne, rijetko arhitekture novijeg vremena. Iz ovog vremena u kolekciji Bošnjačkog instituta nalaze se listovi pod nazivima „Morića han“, „Stara kuća u Sarajevu“, „Stare kuće“, „Kula u Počitelju“, „Kuće u staroj mahali“, i druge. U ovim najranijim radovima Ismet Rizvić svoju akvarelsku tehniku do kraja podređuje najsitnijim datostima motiva koji slika.
