Na današnji dan preminuo Osman Đikić

Na današnji dan, 30. marta 1912. godine, od posljedica tuberkuloze, preminuo je Osman Đikić, poznati bošnjački i bosanskohercegovački pjesnik, pisac, dramatičar, javni i društveni radnik, predstavnik bošnjačke preporodne književnosti. Rođen je 7. januara 1879. godine u Mostaru, gdje je završio ruždiju i nekoliko razreda gimnazije. Kad je isključen iz gimnazije, seli se za Carigrad, gdje nastavlja školovanje. Iz Carigrada odlazi u Beograd, a onda u Beč, gdje završava trgovačku akademiju. Radio je kao bankovni činovnik u Zagrebu, Brčkom i Mostaru. Godine 1909. seli se u Sarajevo, nakon što je izabran za sekretara Muslimanskog kulturnog društva „Gajret“ (pravne prethodnice današnje BZK „Preporod“) i za urednika lista Gajret, a već sljedeće, 1910. godine, pokreće politički list Samouprava. Poeziju je počeo pisati veoma mlad, a svoja djela objavljivao je u listovima Bosanska vila, Zora, Behar i dr. Izdao je zbirke pjesama Muslimanskoj mladeži, Ašiklije i Pobratimstvo, a autor je i drame Zlatija koja se prikazivala na „Gajretovim“ i drugim zabavama. Đikić je bio i folklorist; koncem 19. stoljeća sabrao je zbirku narodnih pjesama u Mostaru i Stocu pod nazivom Hercegovački biser. Sabrana djela Osmana Đikića objavila je Izdavačka kuća „Svjetlost“ 1971. godine u ediciji Kulturno naslijeđe Bosne i Hercegovine.

Prema projektu beogradskog arhitekte i historičara umjetnosti Aleksandra Deroka, 1936. godine podignuto je spomen-turbe u haremu Karađoz-begove džamije u Mostaru, u koje su preneseni njegovi posmrtni ostaci iz Velikog carinskog harema, u kojem je bio prvotno ukopan. Godine 1941. ustaše su porušile spomen-turbe, koje je obnovljeno nakon Drugog svjetskog rata. U junu 1992. ovo turbe minirali su pripadnici HOS-a, a djelimično je obnovljeno 1998. godine.

JUTROS SUNCE RANO URANILO

Jutros sunce rano uranilo,

Na se sjajno ruho udarilo.

Narli nebu na širine stiže,

I sa zemlje kara-duvak diže.

Diže duvak za zemljina lica,

Sanak trže s njenih trepavica.

Vjetar du'nu od grane do grane,

Sevdah-pjesma planu na sve strane.

Bože mili, sve sevdahom gori,

Samo mene tajni čeder mori!

Grudi moje pune uzdisaja,

Srce cvili sred tuge i vaja.

Sunce moje ogranulo nije,

Daljina ga tavnim velom krije,

Nit se srce ogranku mu nada,

Allah, Allah, gine duša mlada!